Κωστής Παλαμάς - Πατρίδες(ένατο σονέτο)

Σαν των Φαιάκων το καράβ' η Φαντασία
χωρίς να τη βοηθάν πανιά και λαμνοκόποι
κυλάει και είναι στα βάθη της ψυχής μου τόποι
πανάρχαιοι κι ασάλευτοι σαν την Ασία,

πεντάγνωμοι κι απόκοτοι σαν την Ευρώπη
σα μαύρη γη Αφρική με σφίγγ' η απελπισία
κρατώ μιαν άγρια μέσα μου Πολυνησία
και πάντα ένα Κολόμβο παίρνω το κατόπι.

Και τα τεράστια της ζωής και τα λιοπύρια
των τροπικών τα γνώρισα  και με των πόλων
τυλίχτηκα τα σάβανα και χίλια μύρια

Ταξίδια εμπρός μου άνοιξαν τον κόσμον όλο.
Και τι 'μαι;Χόρτο ριζωμένο σ' ένα σβώλο
απάνω,που ξεφεύγει κι απ' τα κλαδευτήρια.